Zamek w Krasiczynie należy do najpiękniejszych pomników polskiego renesansu

Szczególnie cenne są dekoracje ścienne – sgraffita, z portretami królów i świętych, scenami myśliwskimi, przeplecione ornamentem roślinnym i geometrycznym. Po oczyszczeniu i wzmocnieniu strukturalnym przymocowano je na elewacji z zastosowaniem preparatu KSE 500 STE jako bazy „kleju” i jednocześnie środka wzmacniającego.

Podobnie prace przy baszcie Papieskiej i Boskiej wymagały ogromnego nakładu prac. Konserwatorzy zabezpieczyli bądź zrekonstruowali większość dekoracji. W trakcie konserwacji wapiennych sztukaterii i polichromii wykorzystano zaprawy i farby Historic Kalkspachtel. Kalkfarbe i Volltonfarbe, oparte na wapnie dyspergowanym. Dzięki rozdrobnieniu spoiwa mają one 10-krotnie większą wytrzymałość mechaniczną i odporność na kredowanie (fot. 1).

Hydroizolację tarasów przed położeniem okładziny kamiennej wykonano w systemie Kiesol – elastycznych zapraw z taśmami elastycznymi, wklejanymi na styku ze ścianami kurtynowymi. Okładzinę i dekoracje kamienne zaimpregnowano preparatami hydrofobizującymi Funcosil SL, przeznaczonymi do ochrony przed nasiąkaniem wodą deszczową (fot. 2).

Na zasolone ściany sieni przejazdowej pod wieżą zegarową i w kryptach Sapiehów nałożono tynk renowacyjny Sanierputz WTA – stara biel. Kolor i odpowiedni dobór kruszyw zapewnił efekt estetyczny zbliżony do szorstkich tynków barokowych.

Innym przykładem interesujących rozwiązań technologicznych jest konserwacja attyk i północnej elewacji zamku (fot. 3). Zastosowano tam farby silikonowo-wapienne Historic Lasur, materiał, w którym silnie kryjącą biel tytanową zastępuje wypełniacz o słabych właściwościach kryjących, co dało efekt zbliżony do powłok wapiennych.

Zakończone sukcesem prace w Zamku w Krasiczynie są dowodem na to, że prace o tak skomplikowanych problemach powinny prowadzić jedynie doświadczone firmy, decydujące o doborze technologii i zapewniające wysoki standard wykonania. Oprócz trafnego wyboru środków i metod najważniejsze jest wcześniejsze zaplanowanie a potem konsekwentne dążenie do osiągnięcia wyglądu dzieła zgodnego z pierwotnymi założeniami twórcy, przy jednoczesnym respektowaniu nawarstwienia wzbogacającego zabytek.

Jacek Olesiak
Konserwator dzieł sztuki
Remmers Polska
Fotografie: autor