W 2014 roku przeprowadzono remont elewacji zabytkowej kamienicy, zlokalizowanej we Wrocławiu, na rogu ulic Wita Stwosza oraz Biskupiej. Renowacji poddano elewację północną oraz wschodnią, które formą nawiązują do pałacu miejskiego.

Opisywany budynek powstał w wyniku gruntownej przebudowy kamienicy gotycko-renesansowej. W 1856 roku, po pożarze, nadbudowano czwartą kondygnację. W II poł. XIX w. budynek został przebudowany od strony dziedzińca wewnętrznego. W 1903 roku wbudowano w elewację wschodnią manierystyczny portal, przeniesiony z jednej z rozebranych kamienic z wrocławskiego Rynku.

Prace remontowe polegały na skuciu starych, skorodowanych tynków. Usunięto wszystkie spękane oraz odspojone od podłoża tynki. W celu ochrony detali architektonicznych, wykonanych w technologii tynkarskiej, takich, jak opaski okienne oraz gzymsy, wykonano niezbędne nacięcia pomiędzy skuwanym tynkiem a detalami architektonicznymi. Odsłonięte powierzchnie murów starannie oczyszczono przez szczotkowanie oraz zmywanie wodą. Następnie powierzchnie murów ceglanych zostały nasączone Preparatem grzybobójczym APE-SL. Preparat ten zawiera algicydy oraz fungicydy, służy do neutralizacji porażeń biologicznych, takich, jak: glony, mchy oraz grzyby-pleśnie. Elewacja budynku w wielu miejscach była spękana. Wykonawca przeprowadził prace wzmacniające, polegające na przemurowaniu ścian w miejscach widocznych zarysowań. Wzmocnienia wykonano przez przemurowanie spękanych fragmentów murów nową cegłą klasy 150; przemurowania wykonano na grubość 12 cm. Do wmurowywania cegły zastosowano Trasowo-wapienną zaprawę TWM, klasy M5. Dodatkowo, podczas murowania, w co drugiej warstwie osadzono pręty stalowe Ø 8 mm o długości ok. 120 cm, wykonane ze stali A III. Rysy głębsze zainiekowano płynną Trasowo-wapienną zaprawą iniekcyjną TKV-p. Zaczyn iniekcyjny wprowadzono w strukturę murów przez nawiercone wcześniej otwory.

Po naprawieniu i wzmocnieniu murów przystąpiono do prac tynkarskich, rozpoczynając od starannego oczyszczenia powierzchni murów. Następnie wykonano tzw. obrzutkę z zaprawy SAN-V, produkowanej na bazie cementu odpornego na korozję siarczanową. Po związaniu obrzutki elewację otynkowano Historycznym tynkiem wapiennym NHL-P. Jest to hydrofobowy tynk wapienny o uziarnieniu od 0 do 4 mm. Powierzchnia tynku została zatarta na ostro.

W kolejnym etapie prac wykonawca przystąpił do naprawy i odtwarzania detali architektonicznych, które wcześniej zdobiły elewację zabytkowej kamienicy. Stan techniczny elementów architektonicznych wykonywanych w technologii tynkarskiej był zły, prace rozpoczęto więc od usunięcia skorodowanych gzymsów oraz opasek okiennych. Następnie wykonano tzw. obrzutkę z zaprawy SAN-V, produkowanej na bazie cementu odpornego na korozję siarczanową. Po związaniu obrzutki narzucono na podłoże pierwszą warstwę zaprawy Stuckoplan SGS grob o uziarnieniu od 0 do 2,0 mm. Za pomocą wcześniej przygotowanego wzornika przesuwanego po prowadnicach odtworzono kształty gzymsów. W jednym cyklu roboczym nakładano warstwę zaprawy o grubości ok. 30 mm. Po związaniu warstwy podkładowej nakładano kolejną warstwę zaprawy. Po odtworzeniu wstępnego kształtu gzymsu przystąpiono do obróbki końcowej, czyli szpachlowania. Gzymsy zostały przeszpachlowane za pomocą zaprawy szpachlowej Stuckoplan STW fein o uziarnieniu od 0 do 0,4 mm.

Na powierzchni elewacji znajdowały się również liczne aplikacje w postaci powtarzalnych odlewów gipsowych. Część odlewów uległa odspojeniu od podłoża, były one ponownie przyklejane do ścian. Natomiast pewna ilość detali sztukatorskich została odtworzona przez odlewanie we wcześniej przygotowanych foremkach silikonowych. Do odlewania detali zastosowano szybkowiążącą, płynną Zaprawę zalewową S-Fix. Zaprawa charakteryzuje się pęcznieniem ok. 0,1%.

Po zakończeniu renowacji detali architektonicznych cała powierzchnia elewacji została zagruntowana Preparatem gruntującym GTM, zawierającym piasek kwarcowy. W celu uzyskania jednolitej faktury na całej powierzchni elewacji tynki zostały przeszpachlowane Zaprawą do szpachlowania SHF o uziarnieniu od 0 do 0,6 mm. Szpachla została zatarta na ostro pacą z wilgotną gąbką. Po związaniu szpachli całą elewację zagruntowano dyfuzyjnym Głęboko penetrującym preparatem MTG. Preparat MTG produkowany jest na bazie szkła wodnego potasowego, wzmacnia podłoże oraz nie ogranicza dyfuzji pary wodnej. 

Detale z piaskowca starannie oczyszczono, usunięto pył, sadzę oraz nawarstwienia i naloty. Piaskowiec czyszczono przez zmywanie wodą pod ciśnieniem. Stare powłoki malarskie usunięto przez młoteczkowanie. Niewielkie ubytki w piaskowcu zostały uzupełnione Zaprawą P 250. Na koniec detale z piaskowca zostały zahydrofobizowane za pomocą wodnego roztworu Środka impregnującego IWA. 

Ostatnim elementem prac renowacyjnych było malowanie elewacji dyfuzyjnymi Farbami krzemianowymi LK 300. Zastosowana farba dała efekt pochłaniania światła. Wykonana powłoka malarska jest odporna na zanieczyszczenie przemysłowe, jak również na uszkodzenia mechaniczne, trwale łączy się z mineralnym podłożem, jest też, co podkreślają wykonawcy, łatwa w aplikacji. 

Opracował: Maciej Nocoń
Product Manager, quick-mix sp. z o.o.