Odświeżam koszyk
Dodano do koszyka
Historia BUDOWNICTWO ARCHITEKTURA
STRONA GŁÓWNA > Renowator > Artykuły techniczne > Profesjonalny system tynków renowacyjnych WTA
Nr 4/2012 Caparol Polska Sp. z o.o.
Profesjonalny system tynków renowacyjnych WTA

Obiekty zabytkowe to budowle o ponadprzeciętnych walorach architektonicznych i historycznych, będące swoistym świadectwem istnienia naszych przodków. Konserwacja i renowacja historycznej substancji budowlanej jest specjalistyczną dziedziną, wymagającą obszernej wiedzy z zakresu architektury, historii sztuki, kultury, ale również nauk technicznych czy najnowszych technologii. Głównym celem działań konserwatorskich jest utrzymanie budowli zabytkowej w jej pierwotnym kształcie przez jak najdłuższy czas. Jednak do przeprowadzenia prac restauracyjnych, poza fachową wiedzą, niezbędne są profesjonalne produkty, spełniające wysokie normy i gwarantujące doskonały efekt renowacyjny.

Firma Caparol, czołowy producent i lider technologiczny na rynku profesjonalnych farb i systemów ociepleń, oferuje swoim klientom linię produktów Histolith, przeznaczonych do konserwacji i renowacji obiektów historycznych. W szerokiej gamie materiałów znajdują się specjalistyczne tynki renowacyjne WTA. O tym, dlaczego warto stosować tynki WTA i co odróżnia je od zwykłych tynków, mówi Zbigniew Gil – Product Manager produktów Histolith.

Tynki stosowane w konserwacji dzielą się na zwykłe (np. wapienne) i WTA1. Tynki renowacyjne WTA, nazywane również tynkami szerokoporowymi, solochłonnymi, kompresowymi lub wręcz traconymi, są polecane i stosowane głównie na zawilgocone i zasolone mury. Zawilgocenie murów, powstałe w wyniku braku izolacji, długich lat eksploatacji, awarii wodociągowych lub powodzi, zawsze prowadzi do pojawienia się soli. I to właśnie one, a nie, jak się powszechnie uważa, wilgoć, niszczą powłoki malarskie, tynki i mury. Sole, a precyzyjnie mówiąc – związki soli, występują we wszystkich materiałach budowlanych. W stanie suchym są nieszkodliwe, jednak gdy na skutek zwiększonego zawilgocenia ulegną rozpuszczeniu – zaczynają migrować, czyli przemieszczać się wraz z wodą ku powierzchni, na której mogą odparować. Dodatkowo, podczas wysychania następuje proces krystalizacji, w efekcie którego produkty wielokrotnie zwiększają swoją objętość, przez co mechanicznie niszczą powłoki malarskie i tynkarskie.

Stosowanie tradycyjnych materiałów wykończeniowych (w tym tynków gipsowych) na starych, często zawilgoconych, murach nie daje właściwych efektów końcowych i najczęściej wiąże się z koniecznością przeprowadzenia kolejnego remontu. W takich przypadkach nie pomagają nawet wysokie nakłady na dodatkową izolację czy osuszenie obiektu, gdyż mury nadal pozostają zawilgocone.

Opisane powyżej przypadki stały się istotnym impulsem do wprowadzenia regulacji i standaryzacji pojęcia tynku renowacyjnego. Ostatecznie niemiecka organizacja wydała instrukcję oznaczoną numerem WTA-2-2-91, w której określono szczegółowe wymagania techniczne oraz kryteria kontroli tynków renowacyjnych. Zgodnie z regulacją, tynk renowacyjny WTA bezwzględnie musi wykazywać następujące właściwości:

  • niskie przewodnictwo kapilarne
  • wysoka dyfuzyjność
  • wysoka porowatość

Kościół w Złotnikach – przykład realizacji w oparciu o system tynków renowacyjnych.

W trakcie badań przedprojektowych ustalono, że kościół posiada fundamenty

z kamienia wymurowanego na zaprawie wapiennej, oraz ściany ceglane.

Wyniki badań wskazały na duże zawilgocenie strefy cokołowej,

ścian powyżej (do ok. 1,5-2 m) i wysokie zasolenie azotanami oraz siarczkami.

Powodem zawilgocenia były zmiany poziomu wód gruntowych i niesprawny drenaż.

Dodatkowym czynnikiem powodującym silne podciąganie kapilarne wilgoci

w murach był mocny, cementowy tynk, wykonany na części cokołowej.

Wykorzystane produkty: tynk Histolith Trass Porenputz, Histolith Trass Vorspritz, Histolith Trass Sanierputz.

Co więcej, regulacje WTA bardzo precyzyjnie określają zalecenia w przypadku stosowania tynków renowacyjnych. Kluczowe znaczenie mają prace przygotowawcze, podczas których wykonuje się niezbędne badania laboratoryjne, pozwalające na dokładną ocenę podłoża i dobór odpowiedniej technologii. Jest to najważniejszy etap prac, od którego zależy powodzenie dalszej renowacji. Caparol Polska przykłada szczególną wagę, by proces ten przebiegał w sposób kompleksowy, skrupulatny i zgodny z wytycznymi WTA. Dobór właściwej technologii możemy podzielić na następujące etapy:


Badanie zasolenia
Instrukcja WTA 2-2-91 wyraźnie określa zakres stosowania tynków renowacyjnych w zależności od stopnia zasolenia obiektu. Dobór odpowiednich grubości tynków jest bowiem uzależniony od wielu czynników, m.in. od rodzaju soli (chlorki, siarczki, azotany) czy od zawartości tych soli. Określenie zasolenia ma kluczowe znaczenia dla całego późniejszego procesu renowacyjnego.


Dobór technologii
Badając zasolenie podłoża, Caparol Polska korzysta z własnego laboratorium. Dysponując wynikami przeprowadzonej ekspertyzy, jesteśmy w stanie bardzo precyzyjnie określić ilość niezbędnych warstw, ich grubość oraz sposób aplikacji systemu tynków WTA na konkretnym obiekcie.


Wykonawstwo
Na podstawie przeprowadzonych badań możemy określić właściwą technologię renowacyjną. Jednak, aby uzyskać oczekiwany efekt końcowy, niezbędne jest profesjonalne wykonawstwo. I tu po raz kolejny wiele zależy od fachowego wsparcia, udzielanego przez producenta materiałów budowlanych. Caparol Polska, jako świadomy producent, dokłada szczególnych starań, by swoim klientom oferować kompleksowe i profesjonalne doradztwo techniczne. Nasi eksperci udzielają fachowej porady na każdym etapie wykonawczym.

Dzięki temu każda realizacja to profesjonalnie przeprowadzony, kompleksowy proces renowacyjny, dający gwarancję znakomitego efektu końcowego.

Więcej o profesjonalnych tynkach renowacyjnych
WTA znaleźć można na www.caparol.pl


Opracowanie: Katarzyna Jaworska
Dział Komunikacji Caparol Polska
Fotografie: Caparol Polska.


1 W celu unormowania i standaryzacji pojęcia tynku renowacyjnego niemiecka organizacja Naukowo-Techniczna Grupa Robocza ds. Utrzymania Budowli i Ochrony Zabytków (WTA) wydała instrukcję oznaczoną numerem WTA-2-2-91, w której określono szczegółowe wymagania techniczne oraz kryteria kontroli tynków renowacyjnych.

Załączniki:
CAPAROL_4_2012.pdf
Bieżące wydanie

Renowacje i Zabytki
ZAMEK W MALBORKU - 1/2024

W numerze:

ZAMEK W MALBORKU


Dzieje budowlane zamku

Droga do UNESCO

Muzeum od kuchni

 

Wyróżnienia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Mecenas Kultury Miasta Krakowa

Nagroda "Złotego Pióra"

Złoty Krzyż Zasługi

Czytaj więcej