Wraz z szybkim rozwojem w XIX wieku poszczególnych dzielnic Gdańska oraz powstawaniem nowych obszarów mieszkaniowych i przemysłowych, głównie o charakterze portowym, wzrosły również potrzeby przewozowe na różnych relacjach. W ciągu całej historii gdańskich tramwajów budowano nowe trasy, zaś inne były likwidowane. Tramwaj musiał konkurować z komunikacją autobusową, koleją, w końcu z transportem indywidualnym. Dlatego też infrastruktura związana z tramwajami była budowana z należytym rozmachem.

Zajezdnia Tramwajowa obok kościoła św. Jadwigi i latarni morskiej Wieża Pilotów jest jednym z najciekawszych obiektów zabytkowych w Nowym Porcie gdańskim.

Hala Zajezdni dla Nowego Portu powstała w 1899 r. przy ówczesnej Bergstrasse (ul. Władysława IV). Mieściła się tutaj siedziba firmy Danziger Elektrische Strassenbahn AG (Gdańskie Tramwaje Elektryczne). Obiekt szczęśliwie przetrwał wojnę, przebudowano go dopiero w latach 60. XX w., a w eksploatacji pozostaje do dziś. Jest to jednokondygnacyjna hala, składająca się z części głównej i bocznej, nieco niższej dobudówki. W dolnej partii hali głównej i dobudówki znajduje się 7 przejazdów bramnych (wjazdy dla wagonów tramwajowych), wąskich, zamkniętych odcinkowo. Powyżej łuków przez całą szerokość, biegnie ząbkowy gzyms koronujący. Szczyt dachu hali zwieńczony jest trójkątnym naczółkiem, którego krawędzie dekorowane są pseudokrenelażem. Lico elewacji zdobi gładki tynk i akcenty w postaci detali architektonicznych wykonane z cegły klinkierowej (pseudo boniowanie i łuki otworów bramnych, gzyms, dekoracja naczółka).

Zleceniodawcą prac konserwatorskich elewacji południowej był Zakład Komunikacji Miejskiej w Gdańsku Sp. z o.o. Prace rozpoczęto w lipcu 2013 r. pod kierunkiem konserwatora dzieł sztuki mgr Izabeli Huk-Malinowskiej i pod nadzorem konserwatorskim mgr sztuki Anny Kriegseisen. Do prac wykorzystano specjalnie dedykowane obiektom zabytkowym materiały firmy KEIM, m.in. barwioną w kolorze istniejącej cegły konserwatorską zaprawę mineralną ze spoiwem hydraulicznym KEIM Restauro-Top oraz mineralną farbę laserunkową KEIM Restauro-Lasur do unifikacji kolorystycznej. Całość zabezpieczono przed szkodliwym działaniem wód opadowych środkiem hydrofobizującym na bazie siloksanów KEIM Lotexan-N.