Szkolenia i podnoszenie kwalifikacji były zawsze elementem strategii dbających o swoją przyszłość firm. Dotyczyło to najczęściej tych, którzy poważnie i na lata planowali swoją obecność w danym segmencie rynku. Tym sposobem zjednywano sobie przyszłych współpracowników i odbiorców np. materiałów i technologii. Kolejną korzyścią było zwrócenie uwagi na prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wzbudzanie zainteresowania mediów. Do dnia dzisiejszego wszystkie te towarzyszące szkoleniom i edukacji branżowej zadania są aktualne, lecz realizowane, tylko przez wybranych.

W dzisiejszych czasach młode pokolenie musi podejmować decyzje w otoczeniu skomplikowanej rzeczywistości medialnej, którą tworzą klasyczne media, usługi w sieci Internet, dostępne także w telefonach komórkowych. Uczniowie poszukują atrakcyjnych propozycji dla budowania swojej przyszłości zawodowej. Nic dziwnego, że zawody budowlane nie prezentują się atrakcyjnie. A szkoda, bo nie jest to prawda. Zawody te nie mają naturalnego sprzymierzeńca medialnego, tak jak na przykład zawód kucharza, wypromowany przez modę na liczne programy kulinarne. Widzę zatem potrzebę konsolidacji działań przez środowiska budowlane na rzecz promocji tych zawodów. Jest to w interesie szkół, firm i społeczeństwa, ponieważ efekty pracy ludzi związanych z branżą budowlaną w znaczący sposób decydują o postępie i komforcie życia. Warto zatem upowszechniać ciekawe zawody, które mogą przyciągnąć młodych ludzi. Jednym z nich jest zawód technik renowacji elementów architektury, wprowadzony do klasyfikacji zawodów Ministerstwa Edukacji Narodowej wraz z nową podstawą programową, realizowaną od 1 września 2012r. Wprowadzenie tego zawodu do oferty szkoły nie było łatwe z kilku powodów. Pierwszy wynika z niepewności związanej z każdą nowością. Analiza podstawy programowej tego zawodu nie wyjaśnia wszystkich wątpliwości. Drugi powód to oczywiście baza materialna. Reforma szkolnictwa zawodowego nie spowodowała zmian w finansowaniu systemu oświaty. Szkolnictwa zawodowe boleśnie odczuło konieczność zwiększenia nakładów finansowych niezbędnych do wyposażenia pracowni i warsztatów. W zawodzie technik renowacji elementów architektury niezbędne jest stworzenie warunków do uczenia umiejętności w zakresie sztukatorstwa i kamieniarstwa. Trzecim powodem trudności we wprowadzeniu tego zawodu to zatrudnienie kadry dydaktycznej. Każdy nowy zawód wymaga bowiem poświęcenia czasu na przygotowanie zajęć bieżących, opracowania programów nauczania oraz krytyczną ocenę własnej pracy. Żeby to zrobić trzeba połączyć posiadane kompetencje zawodowe z pasją dokonania czegoś, z czego można czerpać osobistą pozamaterialną satysfakcję. Na szczęści takich ludzi można dzisiaj znaleźć. Satysfakcja staje się dzisiaj coraz bardziej docenianą kategorią w życiu każdego człowieka. Co więcej, w mojej ocenie nauczyciele coraz lepiej i chętniej potrafią współdziałać na rzecz osiągnięcia wytyczonego celu. Widzę więc szansę na sukces popularyzacji zawodu technik renowacji elementów architektury. W tym miejscu wskażę jeszcze jeden ważny argument dla popularyzacji zawodów budowlanych. Otóż w tych zawodach można wskazać miejsce agregowania różnych ciekawych umiejętności. Zawód technik renowacji elementów architektury wymaga dostrzegania piękna i estetyki w budownictwie. Nie da się pominąć dorobku poprzednich pokoleń i odnieść się do odpowiedzialności za przyszłe pokolenia. Zawód technik budownictwa nie powinien być kojarzony z ciężką fizyczną pracą. Postęp technologiczny pozwala łagodzić jej uciążliwość. Poza tym budownictwo wymaga tworzenia rozbudowanej dokumentacji w postaci projektów, przygotowania dokumentacji przetargowej, wykonywania kosztorysów, umiejętności zarządzania nieruchomościami. Okazuje się, że jest to atrakcyjne miejsce wykonywania zawodu także dla dziewcząt. Szkoda, że z tymi argumentami trudno się przebić w dzisiejszej rzeczywistości. W konsekwencji uczniowie, za akceptacją rodziców, nadal wolą wybrać licea ogólnokształcące lub zawody, które wydają się bardziej atrakcyjne, choć w rzeczywistości tak nie jest. Trzeba jednak mieć nadzieję, że to się zmieni...

Nie sposób pominąć jeszcze jednego ważnego obszaru problemowego, związanego z problematyką upowszechniania i podnoszenia jakości kształcenia w zawodach budowlanych. Mam na myśli współpracę szkół z firmami działającymi bezpośrednio w branży budowlanej lub na rzecz tej branży. Przede wszystkim warto zauważyć, że większość firm budowlanych realizuje prace projektowe. Stąd trudno jest zsynchronizować praktyki zawodowe z wymaganiami związanymi z przygotowaniem uczniów do egzaminów na kolejne kwalifikacje zawodowe. Drugi problem to brak regulacji prawnych, które tworzyłyby zachęty do współpracy szkół z firmami. W tej sytuacji pozostaje liczyć na przychylność i uwzględnianie w strategii działania biznesowego firm także troskę o edukację, która pozwoli dobrze przygotować przyszłych kompetentnych pracowników. Zdaję sobie sprawę, że do takiego działania można tylko zachęcać poprzez wskazywanie dobrych praktyk. Znane jest na przykład zaangażowanie we współpracę z wieloma szkołami firmy FAKRO, wiodącego producenta okien dachowych. W szkole, którą mam przyjemność kierować, znakomitym przykładem jest zaangażowanie firmy Caparol, które stworzyło możliwość aktywnego skorzystania przez młodzież z nowoczesnego centrum szkoleniowego. Udział w takim szkoleniu pozwolił nie tylko na kontakt z najnowszymi produktami i technologiami. Istotny jest zapał i wzmocnienie ciekawości poznawczej uczniów i nauczycieli. Po powrocie z tak profesjonalnego szkolenia uczniowie lepiej i chętniej się uczą i wierzą, że warto tak postępować. Przekłada się to na budowanie kapitału zaufania społecznego. Takich korzyści nie jest łatwo zmierzyć wskaźnikami finansowymi, chociaż wiadomo, że takie korzyści mają miejsce. Wierzę, że z czasem uda się wypracować model efektywny współdziałania szkół z firmami, z którego korzyści będzie czerpała cała, szeroko rozumiana, branża budowlana.

Realizacja w praktyce

Szkolenie dla klasy trzeciej renowatorów Technikum Budowlanego nr 1 w Poznaniu pod patronatem firmy Caparol- Histolith.

Firma Caparol – Histolith zorganizowała dla trzeciej klasy technika renowacji elementów architektury z Technikum Budowlanego nr 1 w Poznaniu szkolenie. Odbyło się ono w nowo otwartym Centrum Szkoleniowym Caparol w Żłobnicy koło Bełchatowa w dniach 16-17.12 .2014r.

Pierwsza część teoretycznego szkolenia dotyczyła „ Zawilgocenia i zasolenia murów oraz przyczyn i skutków powstawania zawilgoceń, a także technologii wykonywania tynków renowacyjnych WTA”.

Częścią praktyczną było wykonywanie tynków renowacyjnych WTA oraz naprawa detali sztukatorskich wraz z pokazem wykonywania różnych nowoczesnych tynków pozwalających na uzyskanie szerokiej gamy faktur imitujących cegłę, drewno i kamień naturalny.

Następny dzień szkolenia dotyczył „Metod i technologii renowacji murów szachulcowych i ceglanych”.

Szkolenie teoretyczne pokazało bardzo szeroki wachlarz materiałów do renowacji w obiektach zabytkowych oferowanych przez firmę. Podczas pokazu praktycznego uczniowie wykonywali stiuki z gotowych mas produkowanych przez firmę, naprawiali zniszczone cegły oraz malowali drewniane podłoża farbami na bazie oleju.

Wszystko odbyło się w bardzo dobrych warunkach i pod czujnym okiem przedstawicieli szkolenia.

Szkolenie zorganizowane przez firmę Caparol – Histolith okazało się bardzo ciekawe i dało uczniom naszej szkoły szeroki pogląd na nowoczesną technologię stosowaną przy renowacji zabytków oraz ofertę technologiczną i materiałową firmy.

Głównym prowadzącym, a także opiekunem szkolenia teoretycznego i praktycznego był przedstawiciel firmy pan Zbigniew Gil. Z kolei przygotowaniem oferty dla uczniów zajmował się pan Paweł Bugalski, doprowadzając do szczęśliwego finału, jakim był wyjazd na szkolenie.

Szkolenie wyjazdowe było okazją do zacieśnienia przyjaźni klasowych, jednak głównym celem całego przedsięwzięcia było zapoznanie się z możliwościami i ofertą firmy Caparol. Te profesjonalne produkty przeznaczone do prac przy obiektach zabytkowych wymagających szczególnego traktowania i właściwej opieki ukazały uczniom właściwy kierunek we współczesnej konserwacji i renowacji zabytków.

Pomoc w opracowaniu: dr Zbigniew Talaga