Założenia urbanistyczne i architektura Łodzi po raz kolejny zainspirowały Fundację Lux Pro Monumentis do kreatywnych działań w przestrzeni miejskiej i prezentowania sztuki światła w nowych odsłonach i miejscach. Ósma edycja Light.Move.Festival. w ostatni weekend września przyciągnęła do Łodzi ponad 700 000 gości nie tylko z Polski, ale również Europy i świata. Wzbogacona o nowe tereny trasa urosła do 15 kilometrów, a na mapie festiwalu pojawiły się nowe miejsca. Artyści z Polski, Monako, Izraela, Francji i Stanów Zjednoczonych, we współpracy z Fundacją, swoimi działaniami wypełnili przestrzeń miejską, a fenomen światła rzuconego na budynki o zróżnicowanym charakterze pozwolił mieszkańcom i gościom zachwycać się nietuzinkowym, postindustrialnym charakterem Łodzi.

Kultowe sceny polskiej kinematografii
Na placu Wolności, jak co roku, licznie zgromadziła się festiwalowa publiczność. Fasada Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego wraz z fasadą kościoła Św. Trójcy stały się niezwykłym ekranem dla trójwymiarowej opowieści nawiązującej do tradycji Łodzi filmowej i polskiej kinematografii. Motywem przewodnim były kultowe sceny z filmów, na przykład „Ziemi obiecanej”, epickiego obrazu Łodzi końca XIX wieku. Tegoroczna edycja była zupełnie nową odsłoną projekcji wielkoformatowych także za sprawą muzyki, skomponowanej specjalnie na tę okazję przez Łukasza L.U.C.-a Rostkowskiego, polskiego kompozytora i wokalistę.

Kobiety uwolnione z gorsetów
Alternatywę dla mappingu na placu Wolności stanowił spektakl Body.Released. zrealizowany na fasadzie Teatru Wielkiego w przestrzeni placu Dąbrowskiego. Przez trzy dni festiwalu królowało tam nie tylko światło, ale także śpiew i taniec w wykonaniu artystów Teatru Wielkiego. Wyświetlany na fasadzie budynku mapping 2D/3D opowiadał historię emancypacji Polek przez pryzmat zmian w modzie. Na elewacji frontowej budynku efektownie prezentowały się kobiece stroje, najpierw secesyjne  powłóczyste suknie, szerokie kapelusze, które kobiety zamieniły potem na krótkie, proste i wygodne sukienki. Bohaterki spektaklu zrzuciły ciemiężące je od setek lat gorsety, co stało się symbolem wolności i uzyskania przez kobiety praw wyborczych.

Kamienica pod Gutenbergiem
Stałym elementem iluminacji na trasie festiwalowej jest eklektyczna kamienica pod Gutenbergiem, najbardziej charakterystyczna elewacja na Piotrkowskiej. Jej budowę ukończono w 1896 roku. Wyeksponowane światłem smoki wychodzące ze ścian budynku, posąg Jana Gutenberga i medaliony z portretami wynalazców drukarskich przypominały, że nie bez powodu w latach 70. ubiegłego wieku, w konkursie Dziennika Łódzkiego na najpiękniejszą spośród łódzkich kamienic wybrano właśnie tę. Budynek wyróżniał się również na Festiwalu Kinetycznej Sztuki Światła.

15 tysięcy kamieni na Cerkwii
Światłem ożywiono również unikalną w przestrzeni Łodzi Cerkiew Aleksandra Newskiego. Żywy i dynamiczny projekt skomponowany przez artystę z różnorodnych elementów połączonych w swobodnej ewolucji, wydobył z budynku przepych i bogactwo sztuki bizantyjskiej przemieszanej z wpływami rosyjskimi. Mapping przywodził na myśl, że każdy kamień budynku jest niepowtarzalny pod względem wielkości, kształtu, koloru, jednak odgrywa istotną rolę w budowaniu całości. Symbolicznie nawiązywał do wielonarodowościowej i wielokulturowej historii Łodzi.

Kamienica braci Auerbachów
Niektóre ze ziluminowanych budynków czekają jeszcze na działania konserwatorskie i renowacyjne. Kamienicę braci Auerbachów wzniesiono w roku 1896 według planów Gustawa Landau-Gutentegera. Budynek nawiązuje do stylu romańskiego oraz włoskiego renesansu i wyróżnia się spośród kamienic przy ulicy Narutowicza przebogatą fasadą. Jednak  nie sposób nie zauważyć na niej zniszczeń powstałych za sprawą biegnącego czasu. Na festiwalu mogliśmy podziwiać wyeksponowany światłem cały zarys kamienicy, szczególnie niespotykanie utkane balkony i loggia, diaboliczne stwory oraz nietoperze z ludzką twarzą. Fenomen sztuki światła podkreślił najcenniejsze walory kamienicy.

Plan dla Łodzi
Każdy ze 115 punktów na festiwalowej mapie wydarzeń ma swoje miejsce i znaczenie w historii miasta. Miejsca eksponowane na festiwalu na co dzień stanowią osobliwą wartość w tkance miasta, natomiast w połączeniu ze sztuką światła zyskują wartość dodatkową: w inny sposób oddziałują na odbiorców, a także na siebie nawzajem. Dobrze zaprojektowana iluminacja wydobywa walory i detale budynków, pozwala dostrzec ukryte za dnia konstrucje. Projekcje na budynkach wydobywają – ukrytą często za dnia – ich energię i potencjał. Na świecie pojawia się coraz więcej ciekawych działań z zakresu sztuki światła w przestrzeni publicznej i Łódź podąża tym śladem.

Michalina Chachuła