Biurowiec Biprostal w Krakowie słynie z olbrzymiej mozaiki na jednej z elewacji. Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku los tego plastycznego dzieła był niepewny – budynek miała ocieplić gruba warstwa styropianu. Jednak obiekt uratowała… termomodernizacja od środka za pomocą płyt Multipor. Udało się podnieść walory użytkowe biurowca, a przy tym zachować piękno modernistycznej mozaiki!

Kompleks Biprostalu powstał w latach 1959–1965 przy zbiegu ul. Królewskiej i al. Kijowskiej według projektu Marka Wrześniaka i Piotra Czapczyńskiego. Jego dominantę stanowi piętnastopiętrowy wieżowiec – jeden z pierwszych wysokościowców Krakowa, w którym zastosowano wiele ówczesnych nowinek technologicznych, w tym ścianę kurtynową na aluminiowym szkielecie. Wyniesiony na słupach budynek nawiązywał do idei Le Corbusiera, a prosta utylitarna architektura jest bliska realizacjom Miesa van der Rohe.

Chłodną, technologiczną stylistykę budynku przełamuje monumentalna mozaika, która w całości wypełniła jego południową ścianę szczytową. Kompozycja projektu Celiny Styrylskiej-Taranczewskiej to „chmura” barwnych kwadratów w ciepłych barwach. Abstrakcyjne dzieło, zbudowane z kwadratowych płytek, z racji mocnego wyeksponowania stało się znakiem rozpoznawczym Biprostalu.

Tej największej w Polsce mozaice (670 m2 powierzchni) groziło unicestwienie – miała ją przykryć warstwa styropianu. Remontowe plany właściciela biurowca wywołały jednak burzę medialną, a w efekcie społecznych protestów mozaikę wpisano w 2009 roku do gminnej ewidencji zabytków. Pomocna w ratowaniu cennej kompozycji okazała się innowacyjna technologia ocieplenia od wewnątrz Multipor. Te mineralne płyty zastosowano od środka biurowca – podniosły właściwości termiczne ścian, a przy tym nie naruszyły unikalnego charakteru wielkoformatowej mozaiki.