Odświeżam koszyk
Dodano do koszyka
Historia BUDOWNICTWO ARCHITEKTURA
STRONA GŁÓWNA > Renowator > Artykuły techniczne > Tynki renowacyjne Atlas Złoty Wiek
Nr 2/2011 Atlas Sp. z o.o.
Tynki renowacyjne Atlas Złoty Wiek

Woda jest, nomen omen, źródłem największej ilości zagrożeń dla budynku jako całości oraz jego poszczególnych elementów. Niezależnie od stanu skupienia, działa na materiały budowlane, zawsze inicjując procesy o charakterze destrukcyjnym. Jej działanie szczególnie niekorzystne jest w przypadku budynków zabytkowych, wykonanych przy użyciu dostępnych dawniej technologii i osłabionych upływem czasu. Wykonanie lub odtworzenie izolacji przeciwwilgociowej nie zawsze rozwiązuje problem, struktura murów bowiem nadal pozostaje wilgotna, a zastosowane warstwy wykończeniowe po pewnym czasie ponownie kruszą się i odspajają od podłoża.

Do rozwiązań technologicznych odpowiednich w takich przypadkach należą tynki renowacyjne, specjalne wyprawy tynkarskie o właściwościach umożliwiających swobodne wysychanie zawilgoconych ścian i neutralizowanie krystalizujących soli budowlanych. Firma ATLAS, pod marką ATLAS ZŁOTY WIEK, obejmującą specjalistyczne wyroby do prac konserwatorskich, od lat oferuje m. in. system umożliwiający profesjonalną renowację tynków. Grupa wyrobów do takich zastosowań obejmuje kilkanaście materiałów, w tym trzy zaprawy przeznaczone do wykonywania wypraw na powierzchniach zawilgoconych i zasolonych – Obrzutkę Renowacyjną TRO, Tynk Renowacyjny Podkładowy TRP oraz Tynk Renowacyjny TR. System Tynków Renowacyjnych ATLAS ZŁOTY WIEK, który wyroby te współtworzą, pod koniec 2010 roku uzyskał certyfikat WTA, międzynarodowej instytucji, uznawanej za autorytet w dziedzinie standardów konserwacji zabytków. Wnikliwe badania przeprowadzone przez WTA potwierdziły wysoką jakość i szczególną przydatność  tych produktów podczas renowacji zawilgoconych i zasolonych powierzchni. Certyfikat obowiązywać będzie przez dwa lata, potem – po kolejnej walidacji – nastąpi jego odnowienie. System składa się z trzech, optymalnie zestawionych pod względem parametrów fizykochemicznych, tynków, których użycie zapewnia właściwą współpracę kolejno nakładanych warstw oraz gwarantuje trwałość i skuteczność prac renowacyjnych. Szczegółowe informacje na ten temat zawiera poniższa tabela.

Nazwa handlowa wyrobu

Najważniejsze właściwości

 

Obrzutka renowacyjna TRO

• stanowi warstwę sczepną pomiędzy podłożem, a właściwą warstwą tynku renowacyjnego
lub podkładowego tynku renowacyjnego;
• opracowana zgodnie z wytycznymi instrukcji WTA 2-9-04;
• charakteryzuje się wysoką przyczepnością do zawilgoconych i zasolonych podłoży;
• odporna na działanie soli rozpuszczalnych w wodzie;
• do stosowania wewnątrz i na zewnątrz budynków

Tynk renowacyjny podkładowy
TRP

• zalecany na podłożach o średnim i wysokim stopniu zasolenia;
• opracowany zgodnie z wytycznymi instrukcji WTA 2-9-04;
• stanowi warstwę wyrównującą - umożliwia uzyskanie równomiernej grubości Tynku
Renowacyjnego ATLAS ZŁOTY WIEK TR;
• charakteryzuje się wysokim stopniem porowatości, a więc i dużymi możliwościami magazynowania
krystalizujących soli;
• duża ilość porów w związanej zaprawie i ich objętość zapewniają doskonałą paroprzepuszczalność
warstwy, umożliwiając swobodne odparowywanie wilgoci i szybkie wysychanie
podłoża;
• odporny na działanie soli rozpuszczalnych w wodzie;
• do stosowania wewnątrz i na zewnątrz budynków.

Tynk renowacyjny TR

• do wykonywania tynków renowacyjnych na zawilgoconych i zasolonych powierzchniach;
• opracowany zgodnie z wytycznymi instrukcji WTA 2-9-04;
• stanowi warstwę nawierzchniową – przeznaczoną pod ostateczne wykończenie;
• przy niskim stopniu zasolenia, może być stosowany bezpośrednio na podłożu; w przypadku
średniego lub wysokiego stopnia zasolenia podłoża – na wykonanej uprzednio warstwie
z tynku podkładowego ATLAS ZŁOTY WIEK TRP;
• charakteryzuje się wysokim stopniem porowatości, a więc i możliwością magazynowania
krystalizujących soli;
• duża ilość porów w związanej zaprawie i ich objętość zapewniają doskonałą paroprzepuszczalność
warstwy tynku, umożliwiając swobodne odparowywanie wilgoci
i szybkie wysychanie podłoża;
• zawiera dodatki hydrofobowe – obniżające nasiąkliwość powierzchniową tynku, dzięki
czemu powierzchnia zabezpieczona jest przed działaniem opadów atmosferycznych i wnikaniem
wody z zewnątrz;
• do stosowania wewnątrz i na zewnątrz budynków.

Ogólne wytyczne stosowania tynków renowacyjnych ATLAS ZŁOTY WIEK

Technologia użycia tynków renowacyjnych jest inna niż w przypadku tradycyjnych wypraw tynkarskich. Nakładanie tynków renowacyjnych jest przede wszystkim obarczone większym reżimem technologicznym, który musi zagwarantować uzyskanie i zachowanie ich  specyficznych właściwości. Dotyczy to nawet mieszania suchej mieszanki z wodą podczas przygotowywania zaprawy. Trzeba ściśle przestrzegać zalecanych proporcji i czasu mieszania – tylko wówczas uzyska się zaprawę o oczekiwanym stopniu porowatości zarówno w stanie mokrym, jak i po utwardzeniu, gwarantującą jakość tynku. Warstwy systemu powinny być wykonywane zgodnie z technologią, a kluczowe jest przestrzeganie zalecanych oraz – co bardzo ważne – na całej powierzchni jednakowych grubości poszczególnych warstw. Przed przystąpieniem do prac związanych z aplikacją systemu tynków renowacyjnych zalecane jest określenie stopnia zasolenia podłoża. W przypadku średniego i wysokiego stopnia zasolenia, przed nakładaniem właściwej warstwy tynku renowacyjnego ATLAS ZŁOTY WIEK TR, zastosować należy Podkładowy Tynk Renowacyjny ATLAS ZŁOTY WIEK TRP; w razie niskiego stopnia zasolenia, Tynk Renowacyjny ATLAS ZŁOTY WIEK TR nanosi się bezpośrednio na obrzutkę.

Przygotowanie podłoża
Wilgotne i zasolone tynki należy usunąć do wysokości około 80 cm powyżej najwyższej widocznej linii zasolenia i/lub zawilgocenia. Zaprawę murarską ze spoin wykuć na głębokość około 20 mm. Następnie odsłoniętą powierzchnię ściany trzeba oczyścić z kurzu, wykwitów, resztek zaprawy i słabo przylegających fragmentów muru. Uwaga! Powstały gruz najlepiej na bieżąco usuwać z placu budowy. Kolejną czynnością jest wykonanie warstwy sczepnej z zaprawy o wysokiej wytrzymałości – Obrzutki Renowacyjnej TRO, która zapewni odpowiednią przyczepność kolejno nakładanym warstwom. Obrzutka powinna tworzyć ażurową warstwę, pokrywającą około 50% tynkowanej powierzchni.

Nakładanie warstwy podkładowej
Podkładowy Tynk Renowacyjny TRP stosowany jest dla wyrównania podłoża pod tynk nawierzchniowy oraz jako pierwsza warstwa, magazynująca sole. Bezpośrednio po ułożeniu jego powierzchnię należy przeciągnąć w poprzek twardą szczotką lub nawet pacą zębatą, celem utworzenia rowków, nacięć zwiększających przyczepność właściwej warstwy tynku renowacyjnego. Warstwa tynku podkładowego powinna mieć grubość minimum 10 mm.

Nakładanie tynku renowacyjnego
Tynk renowacyjny TR nanosi się równomierną warstwą, ręcznie lub mechanicznie, na odpowiednio stwardniałą warstwę obrzutki lub tynku podkładowego. Nadmiar ściąga się za pomocą łaty, a powierzchnię wyrównuje.Tynk należy lekko zacierać, ale bez filcowania powierzchni (aby go nie uszczelnić). W zależności od realizowanej koncepcji estetycznej powierzchnię tynku ATLAS ZŁOTY WIEK TR można wykończyć odpowiednio dobraną konserwatorską zaprawą wierzchnią lub pomalować: farbą silikatową ATLAS ZŁOTY WIEK S-02 lub silikonową ATLAS ZŁOTY WIEK N-02. Materiały stosowane do wykończenia powierzchni nie mogą pogarszać paroprzepuszczalności tynku renowacyjnego. W czasie wysychania tynków wewnętrznych należy zapewnić odpowiednią wentylację pomieszczeń. Tynki zewnętrzne trzeba chronić przed zbyt szybkim wysychaniem.

Tynki renowacyjne pojawiły się w krajach Europy Zachodniej w latach 70-tych XX wieku. Kilka lat później, w 1985 roku, powstał pierwszy dokument, sumujący i definiujący wymagania dla tynków renowacyjnych. Został on  opracowany w Niemczech, w formie instrukcji, przez Naukowo-Badawczą Grupę Roboczą ds. Restauracji Zabytków i Ochrony Budowli. Od pierwszych liter niemieckiego skrótu nazwy zrzeszenia (Wissenschaftlich- Technische  Arbeitsgemeinschaft für Bauwerkserhaltung und Denkmalpflege e. V.) pochodzi oznaczenie WTA, które w stosunku do tynków renowacyjnych oznacza spełnienie najwyższych standardów. Kolejne wersje instrukcji ukazały się w  latach 1991 i 1999. Ostatnia wersja instrukcji, oznaczona numerem WTA 2-9-04, została wydana w roku 2004 i zawiera najbardziej aktualny stan wiedzy i doświadczeń w zakresie stosowania tynków renowacyjnych w praktyce budowlanej.

Instrukcja WTA jest dokumentem dobrowolnym, o który producent może wystąpić, natomiast dokumentem wymaganym dla wprowadzenia tynku renowacyjnego do obrotu i stosowania w budownictwie jest  zharmonizowana norma europejska EN 998-1 „Wymagania dotyczące zapraw do murów. Część 1: Zaprawy tynkarskie”. Jako jeden z typów tynków, wymienia ona zaprawy typu R, czyli renowacyjne zaprawy tynkarskie o  określonych właściwościach.

Bieżące wydanie

Renowacje i Zabytki
ZAMEK W MALBORKU - 1/2024

W numerze:

ZAMEK W MALBORKU


Dzieje budowlane zamku

Droga do UNESCO

Muzeum od kuchni

 

Wyróżnienia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Mecenas Kultury Miasta Krakowa

Nagroda "Złotego Pióra"

Złoty Krzyż Zasługi

Czytaj więcej